The feared monster known as "Woman"

Gisteravond zag ik een Facebook bericht voorbij komen  van één van mijn buitenlandse Facebookvrienden. De noodkreet luidde: "Aaaaaa I wil never understand girls!". En één van de reacties was: And if you ever do it means you've leveled up and now must deal with the feared monster known as "Woman", jawel met een Hoofdletter W! My God, zijn wij vrouwen dan echt zo moeilijk te doorgronden? In mijn beleving valt dat allemaal wel wat mee, maar blijkbaar hebben de mannen van Mars toch nogal wat moeite om met ons, vrouwen van Venus, om te gaan.  Hoe komt dat toch? We zijn altijd lief, aardig, begripvol, zorgzaam, nou ja, bijna altijd dan ... 

Maar hoe verander je dan "The feared monster known as "Woman"  in een "sweet little angel"?

Vrouwen hebben eigenlijk maar een hele korte gebruiksaanwijzing:

1. We hebben een beetje TLC (Tender, Loving, Care) nodig, oftewel, een beetje zorg en liefde

2. Je hoeft onze problemen niet op te lossen als we ze aan je spuien, je hoeft alleen maar te luisteren en te zeggen dat alles goed komt (ook als dit niet zo is, het geeft ons een goed gevoel, dus zeg het!)

3 Neem af en toe een bloemetje mee (of geef ons af en toe een kleinigheidje)

That's it guys!! Niet meer, niet minder! Wij vrouwen zijn helemaal niet zo ingewikkeld als het af en toe lijkt. Mijn Facebook vriend klaagde: "Soms zijn jullie zo boos en pissed off zonder enige reden en dat maakt mij weer woest". Uhm, zonder enige reden?? Voor ons kunnen er een hele hoop redenen zijn om boos en pissed-off te raken, echter dit betekend lang niet altijd dat dit met jullie te maken heeft. Een bad-hair-day is al voldoende :) Grijp in zulke gevallen weer terug op de gebruiksaanwijzing en je zult zien dat het werkt. en zo niet dan hebben we altijd Dr. Love Robert ten Brink nog ;) 

Huispak

Nederland is een nieuw fenomeen rijker, Roy Donders, stylist van het zuiden. Met z'n huispakken bezaaid met pailletten en z'n harde krullen wordt Roy iedere week onze huiskamer ingeslingerd. Al na de eerste aflevering ben ik van Roy gaan houden. Want of je het nou mooi vindt of niet, een eigen stijl heeft hij wel.

Vanuit zijn winkel in de wijk Broekhoven in Tilburg neemt Roy ons mee in de wereld van glitter, glamour, pailletten, printjes en uiteraard huispakken. Wat is dat toch met dat huispak? Toegegeven, ik zou ook het liefst lekker de hele dag in zo'n comfi huispak rondlopen, maar bij ons het in 'het noorden' is dat op de één of andere manier 'not done'. Hoe kan het dan dat je in Broekhoven juist opvalt als je géén huispak draagt? Toch een klein cultuurverschilletje onder ons Nederlanders denk ik. Daarbij, m'n pumps staan er ook niet onder. Dus ik wurm mezelf iedere ochtend weer in m'n strakke skinny, m'n hippe shirtje met dito blazertje en m'n laarzen (al dan niet met stiletto-hak) of m'n pumps. Want ja, daar voel ik me lekker in.

Inmiddels heeft Nederland Roy omarmd en kijken we iedere week weer naar het reilen en zeilen van deze stylist van het zuiden. Roy die altijd te laat komt, Roy die ontwapenend is, Roy die houdt van bussen haarlak en Roy die niet kan slapen zonder luiken voor ramen en deuren. Roy is over-the-top en hysterisch en blijkbaar houden wij Nederlanders daarvan. Ik in ieder geval wel ... toch maar eens gaan sneupen op het world wide web voor zo'n hip huispak????

De mondhygiëniste a.k.a. 'The Butcher'

Vanmorgen stond mijn jaarlijkse bezoek aan de mondhygiëniste weer op de agenda. Nou weet ik niet hoe het met jullie zit, maar ik heb er een bloedhekel aan. Het gekras van het haakje, de metalige smaak van bloed, bah bah. Maar wat moet dat moet en we willen natuurlijk allemaal een mooie glimlach laten zien nietwaar?

Het begon alweer toen ik wakker werd, ver voor de wekker aan en rechtop in bed "whaaaaa, vandaag is de dag". Met angst en beven gaan douchen en de zenuwen gierden door mijn lijf. Aangekomen op de praktijk was ik de enige in de wachtkamer, gelukkig, niemand die kon zien hoe ik mijn nagels aan het afkluiven was, zenuwachtig met m'n voet op de grond tikkend. De Story nog maar even lezen ... nee toch niet, de deur van de behandelkamer ging open en de stem van de mondhygiëniste riep mijn naam "Mevrouw Steenbergen, komt u verder?". Nou liever niet, ik heb dit artikel nog niet uit en dan wil ik ook nog graag even weten hoe het nu met de scheiding van Sylvie en Raf gaat. Maar goed, dat zeg je natuurlijk niet. Schoorvoetend betrad ik de behandelkamer en ging in de stoel liggen, het servetje werd op mijn borst uitgevouwen en de haakjes werden klaargelegd. "Mag u de mond even wijd open doen". En daar ging het haakje naar binnen, ik keek omhoog en zag de mondhygiëniste boven me met haar mondkapje en grote veiligheidsbril op. "Mijn God" dacht ik "wat is ze van plan?" En in mijn gedachten zag ik de bloedspetters al op haar bril zitten. Beelden van tandartsen uit de middeleeuwen schoten door mijn hoofd. Ik zag mezelf liggen midden op het plein in de stad, iedereen kon me zien en ik voelde me een soort kermisattractie. Verdoving deed ie niet aan, een flinke slok sterke drank moest de pijn verlichten. M'n handen verkrampten zich rond de armleuning van de stoel tot mijn knokkels wit zagen.

"Het ziet er goed uit hoor mevrouw Steenbergen, even wat tandsteen verwijderen en het gebit even reinigen en polijsten en dan bent u er weer een jaar klaar mee". Ze had geen mooiere woorden tegen me kunnen zeggen. "Even op de tandjes bijten en dan is het weer voorbij" zei ze lachend met haar eigen Prodent-smile en ging aan de slag. Drie kwartier later stond ik weer buiten, met een heerlijk schoon en glad gebit en met de belofte dat ik nu toch echt wel de ragertjes ging gebruiken. Was weer een ophef om niks en achteraf valt het altijd weer mee. En toch ... over 12 maanden moet ik weer .... eerst maar even niet aan denken :)

Emile

Wie kent m niet? Emile Ratelband, de positiviteitsgoeroe van Nederland, door de één geliefd, door de ander verguisd, maar wat je ook van m vindt, charisma heeft de man wel! Emile en ik hebben een haat-liefde-verhouding, niet dat ik m persoonlijk ken hoor, maar de ene keer vind ik m helemaal geweldig en de andere keer denk ik: "moet dat nou Emile?" Toch bleef hij me fascineren en nadat ik een aantal verhalen had gehoord over zijn seminars en hoe hij mensen enorm positief kan stimuleren heb ik besloten toch maar eens een seminar van hem bij te wonen.

Gisteravond was het dan zover, mijn allereerste "ontmoeting" met Emile. Het seminar vond plaats in Schaaf City Theater te Leeuwarden. Daar aangekomen zaten er een mannetje (en vrouwtje) of 40 met klotsende oksels en parelende voorhoofden te wachten op wat komen ging. Vooraan zitten? Achteraan zitten? Wat moet je doen? Als je vooraan gaat zitten weet je zeker dat je aan de beurt komt, ga je achteraan zitten dan loop je het risico dat Emile denkt: "die gaat achteraan zitten om niet aan de beurt te komen, jammer voor je". Uiteindelijk zijn wij achterin de zaal gaan zitten. Precies om 20:00 kwam Emile het podium oplopen, een zucht van verlichting ging door de zaal heen, "nee, hij ziet er helemaal niet eng uit, is ie nou slanker dan op tv??, hé, hij heeft geen bril op". Emile begon meteen zoals we Emile kennen, druk, vrolijk, positief en betrokken bij zijn publiek. De uren die volgden waren een opeenstapeling van 'eye-openers', want ja, eigenlijk alles wat ie verteld weet je allemaal wel, alleen heb je soms even iemand nodig die je er weer op wijst dat jijzelf toch écht de allerbelangrijkste persoon op deze wereld bent en dat zonder narcistisch te zijn uiteraard. Jij bent degene die ertoe doet, jij bent degene die jezelf in de spiegel aankijkt en zegt; "Wie is er het belangrijkste hier?? Ik!!". Emile leert je op een andere manier naar mensen te kijken en naar jezelf, je uiterlijke kenmerken laten al veel van jezelf zien zonder dat iemand een woord met je gewisseld heeft. Dit alles werd aan de hand van leuke voorbeelden en weetjes beeldend gemaakt. Kijk naar iemands gezicht, welke helft is meer ontwikkeld? Emile heeft in één van zijn boeken een paar foto's gepubliceerd waarop de linker- en rechter helft van het gezicht gespiegeld zijn want, bijna niemand is symmetrisch. Te grappig, maar ook vooral erg interessant. Ik vanmorgen dus druk met Photoshop in de weer gegaan en mezelf maar eens gespiegeld ...

Aan de linkerkant zie je de linkerkant van mijn gezicht en rechts de rechterkant. Ik vind zelf dat ik er rechts nogal 'evil' uitzie. Ik zou liever met de linkerkant een borrel gaan drinken, haha. Het grappige is wel dat ik ineens dezelfde ogen heb, ook wel eens leuk.

Anyhow, aan het einde van het seminar heb ik Emile mogen ontmoeten en ik moet zeggen, ik was onder de indruk. Het seminar geeft je een aantal goede handvatten om anders naar jezelf te gaan kijken en over jezelf na te gaan denken, ik ga zijn raad opvolgen en iedere avond mezelf de volgende 3 vragen stellen: 'Wat heb ik vandaag gegeven? Wat heb ik vandaag geleerd? Waar mag ik vandaag trots op zijn?'

Zo, en dan nu volgepompt met goede energie op naar m'n sollicitatiegesprek vanmiddag!! Dat kan haast niet meer mislukken zou je zeggen!

Ga voor meer informatie naar: www.ratelband.com

Poezebeesten

Het is weer oorlog in huize Steenbergen. Mijn allerschattigste poezebeestjes hebben mijn huis uitgeroepen tot de Gazastrook van Sneek. Wat is nu het geval? Ik zal het even uitleggen. Ik heb 3 doorgaans erg lieve poezebeestjes, zeker als ze afzonderlijk van elkaar zijn. Frommel is de "beppe" van het stel, met haar 16,5 jaar is ze al een hele tijd bij mij, ik heb haar ooit gekregen van mijn moeder toen ik op kamers ging wonen en omdat mijn lieve moedertje niet meer onder ons is zullen jullie begrijpen dat Frommel mij dan ook heel erg dierbaar is. Niet meer of minder dan de "zusjes" hoor, maar anders. Wie zijn dan die "zusjes" zul je je afvragen, dat zijn Luna en Nujo. De dames zijn 14 jaar geleden ter wereld gekomen bij een klein boerderijtje in het pittoreske Goënga onder de rook van Sneek. In het boerderijtje woonde een oude man die klaarblijkelijk erg van de harige vriendjes hield want er liepen een stuk of 30 poezen rond. Alle soorten en maten heb ik daar voorbij zien komen, echter ... de oude man overleed ... De meeste poezen zijn naar het asiel gebracht, maar er waren nog twee nestjes kittens, er zou 1 kitten bij komen, maar ja, er liep een schattig cypers met rood poesje en een gitzwarte ... nou ja, dan allebei maar mee. De dames hadden het helemaal niet op de nieuwe omgeving waar ze in terecht waren gekomen, verstopten zich onder de bank en kwamen er alleen onder uit als ze alleen waren. Een vriendin van mij die tijdens onze vakantie de beestjes verzorgde heeft zelfs even gedacht dat ze niet meer bij ons waren, ze had ze de hele week niet gezien. 

Naarmate de jaren vorderden ging het steeds ietsje beter met de dames, Luna groeide als kool en leek (en lijkt nog steeds) wel een kater, zo groot! Nujo bleek een echt buitenpoesje, liever op' e strún dan binnen zitten, ze bleven echter erg bang. Groot was dan ook onze verbazing toen de buurvrouw vertelde dat, oh zo schattige bange, Nujo de schrik van de buurt bleek te zijn. Je verwacht het niet. Wat heeft dit nu allemaal met WOIII in huize Steenbergen te maken? Frommel was altijd de baas in huis, maar door een ongeluk verloor ze haar staart en vanaf toen was het mis. Frommel werd het middelpunt van spot in huis, het mikpunt van treiterijen en de andere poezen ontpopten zich als ware hooligans als Frommel langsliep. Voorbeeld: Luna ligt lekker op de bank, Frommel loopt op de grond voorbij en PETS!!! Hier pak aan!! Mep op je kop kan je krijgen!!! Zo superzielig. Frommel begon slecht te eten, durfde niet meer naar de bak en bleef zoveel mogelijk in de buurt om zich maar veilig te voelen. Toen ik begin dit jaar verhuisde naar mn nieuwe huis en Frommel tijdelijk alleen bij me had, ging het ineens heel goed met haar. Ze at goed, ging netjes naar de bak en kwam zelfs bij mij op schoot liggen. En toen kwam de dag dat "de dames" ook naar hun nieuwe stekje verhuisden ... eerst ging het heel goed, Frommel was de baas in huis want die was een paar weken eerder hier dan de dames, maar zo langzamerhand begint ze deze sleutelpositie weer te verliezen. En vanavond, ik lag al in bed, was het weer goed raak, zo erg dat ik er wakker van werd. Een noodkreet werd geslaakt op de overloop en Frommel was weer het bokje, het haasje, de lul, de pispaal of hoe je ook wilt noemen. De dames hebben zich weer van hun slechtste kant laten zien. Aan de ene kant betekent dit dat ze zich inmiddels thuisvoelen in hun nieuwe huis, aan de andere begint de terreur tegen Frommel dus weer. Frommel eet weer slecht, durft niet meer op de bak, wil niet meer beneden zijn en slaapt alleen nog maar op mijn bed. Nou ja, hopen dat ze ooit nog eens met elkaar door één kattenluikje kunnen ....... 

M'n aller-aller-allereerste blog!!

Het is donderdag 11 april 2013 en mijn eerste blog is een feit! Altijd al ben ik een beetje jaloers geweest op de columnisten in de gerenommeerde tijdschriften, hoe is leuk is dat, wekelijks een stukje schrijven over wat je beleeft en/of wat je bezig houdt en dat wordt dan door miljoenen mensen gelezen!! Nou ja, die miljoenen mensen laten vooralsnog nog even op zich wachten, maar 1 is ook een begin :)

Dus zojuist een profiel aangemaakt en bloggen maar!! Maar hoe pak je dat nou aan? Waar ga je over schrijven? Wie is je doelgroep? Tsja, daar heb ik niet eens zo heel erg over nagedacht, ik wil gewoon leuke stukjes schrijven, haha. Misschien is het eerst handig om mezelf eens aan jullie voor te stellen.

Mijn naam is Gineke Steenbergen, ik ben een jonge vrouw van 36 en woon samen met mijn 3 poezebeesten in het mooie Friesland. Ik werk als commercieel assistente, ben barkeepster en zing in een leuke band. Mijn blogs zullen voornamelijk gaan over de kleine dingen des levens, mijn belevenissen op mijn werk, mijn poezebeesten, het nieuws, mode en andere ongein overgoten met een (naar ik hoop) sausje van humor en zelfspot. Oh jee, leg de lat best wel hoog nu, maar dat geeft niet, je moet jezelf blijven prikkelen toch?

Nou ja, mijn eerste blog is een feit! Vanaf vandaag zullen jullie wekelijks op de hoogte gehouden worden van mijn hersenspinsels, ik hoop dat jullie hier veel plezier aan mogen gaan beleven! Mijn volgende blog zal uiterlijk volgende week donderdag weer online staan.

Tot volgende week!!